ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
گیاهی
بوته ای یکساله ، بند بند، نمدی و گوشتدار می باشد. معمولا" ا جتماعات
گل شوره زار بصورت محدود در حواشی دامنه های گنبدهای نمکی، بر روی
خاکهای لومی غیر قلیا و نسبتا" شور استقرار یافته اند. دامنه ارتفاعی
رویشگاه این گیاه بین ٩٠٠تا ١٢٠٠متر از سطح دریا می باشد.
گونه های گیاهی علف شور ، جغجغک ، خارشتر و درمنه دشتی بعنوان گونه های
همراه در رویشگاههای گل شوره زار مشاهده می شود. این گونه گیاهی در
اغلب اراضی شور پیرامون تپه های مارنی – گچی که واجد پوشش گیاهی کم
تراکم بوده، انتشار دارند. در دشت شور قزوین، تاکستان ، مرداب کرج،
سواحل دریاچه ارومیه، شوره زارهای همدان ، اراک ، ملایر و بهبهان و
حوضه بیابانهای مسیله بطور طبیعی حضور دارند. ساقه و انشعابات جانبی
گیاه که بصورت کپه ای روی زمین قرار گرفته اند ، آبدار و نقره ای فام
است. این سیستم هوایی باعث شده که تحمل گیاه نسبت به شوری و عدم اتلاف
آب از طریق تعرق افزایش یابد. همچنین به گیاه امکان می دهد تا تراکم و
غلظت اسمزی درونی خود را تغییر داده و آن را بیشتر از خاک محیط سازد تا
در جذب آب موجود در خاک مشکلی نداشته باشد. در بخش درونی پارانشیم آبی
گیاه وجود یافته های درشت ( سرشار از شیره و اکوئولی غنی از املاح و
اسید اگزالیک) بصورت تیغه های مجاور بافت پارانشیم کلروفیلی ، هدر رفت
آب را از این بخش کنترل کند.